Periodiek vasten was in het verleden heel normaal. Vijf of zes keer per dag eten is niet noodzakelijk voor goede gezondheid. Vroeger was er soms twee dagen geen voedsel. Soms zelfs langer. Mensen konden niet snel de koelkastdeur opentrekken en daar een maaltijd uit pakken. Er moest hard gewerkt worden voor eten. Droogte, migraties, oorlogen, ziekten en insectenplagen konden allemaal zorgen voor weinig eten. Ook speelden de seizoenen een rol. In de zomer was er genoeg fruit beschikbaar. In de winter weer niet. Dit kon soms oplopen tot een maand zonder eten en dus noodgedwongen vasten.
Door het ontwikkelen van de agrarische sector konden perioden van vasten worden verminderd. Vandaag is de hoeveelheid mensen die honger lijdt minder dan ooit. Toch werd vroeger al wel ingezien dat periodiek vasten veel gezondheidsvoordelen met zich meebracht. Toen er geen hongersnoden meer waren gingen bepaalde culturen vrijwillig langere perioden zonder eten. Deze tijden werden vaak verschillend genoemd. ‘Reiniging’, ‘detoxificatie’ of ‘ontgifting’. Ook wordt de term ‘ontslakken’ wel eens gebruikt.
De eerste mensen die periodiek gingen vasten waren vaak religieus. Bij het spirituele vasten is een geestelijk doel belangrijk. Het is meestal niet dat deze mensen willen afvallen door te vasten maar eerder om dichterbij God te komen. Grootste voorbeeld hiervan is Ramadan. Van het jaar 450 voor Christus tot nu is periodiek vasten door veel invloedrijke personen als tool ingezet. Van Hippocrates tot Steve Jobs. Van Pythagoras tot Benjamin Franklin. Zo blijkt dat Pythagoras voor zijn examens 40 dagen ging vasten om scherper te worden. Dit werkte zo goed dat hij het zijn studenten ook voorschreef. De Griekse schrijver Plutarch (46 tot 120 jaar voor Christus) schreef ‘in plaats van medicatie kan je beter gaan vasten vandaag’.
